Obok Sekcji 2, Sekcja 3 karty charakterystyki (SDS – Safety Data Sheet) stanowi jedną z najważniejszych części dokumentu. Zawiera kluczowe informacje na temat składu produktu, które – w połączeniu z danymi o zagrożeniach – pozwalają na dokładną ocenę ryzyka związanego z jego stosowaniem. Na ich podstawie można m.in. ustalić zasady magazynowania, ocenić niezgodności materiałowe czy przewidzieć potencjalne reakcje niebezpieczne.

Wypełnienie Sekcji 3 musi odbywać się zgodnie z ściśle określonymi wymogami prawnymi. W szczególności dotyczy to mieszanin chemicznych, dla których należy wskazać wszystkie wymagane informacje o składnikach. Jednocześnie przedsiębiorcy powinni dbać o ochronę poufnych informacji handlowych – dlatego tak istotne jest, by przekazywać tylko dane wymagane przepisami, bez ujawniania nadmiarowych szczegółów kompozycji produktu.

Podsekcja 3.1 – Substancje: SDS dla substancji chemicznych

Ta część karty charakterystyki jest stosowana, gdy produkt stanowi substancję chemiczną – niezależnie od tego, czy jest to substancja jedno- czy wieloskładnikowa (o ile spełnia definicję substancji zgodnie z rozporządzeniem REACH).

Co ciekawe, podsekcje 3.1 i 3.2 to jedyne fragmenty SDS, które mogą być pominięte – w zależności od tego, czy mamy do czynienia z substancją czy mieszaniną.

Dla substancji chemicznej należy wskazać:

• nazwę chemiczną zgodną z nomenklaturą IUPAC,

• numer identyfikacyjny: CAS, EC lub numer indeksowy – w zależności od dostępności.

Podsekcja 3.1 zwykle nie sprawia trudności i jej przygotowanie jest prostsze niż w przypadku mieszanin.

Podsekcja 3.2 – Mieszaniny: SDS dla mieszanin chemicznych

W przypadku, gdy produkt jest mieszaniną (zgodnie z definicją REACH), konieczne jest podanie szczegółowych informacji o jej składnikach. To jeden z kluczowych etapów opracowania karty charakterystyki, wymagający znajomości obowiązujących kryteriów doboru substancji podlegających ujawnieniu.

Dla każdej substancji, która spełnia kryteria ujawnienia, należy podać:

• nazwę chemiczną (zgodnie z IUPAC),

• identyfikatory: numer CAS, EC lub indeksowy,

• klasyfikację zgodnie z rozporządzeniem CLP,

• stężenie wagowe składnika w mieszaninie,

• jeżeli dotyczy: wartości graniczne stężeń, wartości ATE (szacowane dawki toksyczne), współczynniki M.

Podanie tych informacji ma kluczowe znaczenie nie tylko dla zgodności z przepisami, ale również dla dalszych sekcji SDS – takich jak sekcja 2 (identyfikacja zagrożeń), sekcja 6 (postępowanie w przypadku awarii), sekcja 7 (magazynowanie i transport), sekcja 8 (środki ochrony) oraz sekcja 10 (stabilność i reaktywność).

Podsumowanie: znaczenie Sekcji 3 SDS

Sekcja 3 karty charakterystyki odgrywa zasadniczą rolę w identyfikacji składu substancji i mieszanin. Dokładne i zgodne z przepisami przedstawienie informacji o składnikach:

• zwiększa bezpieczeństwo użytkowników,

• wspiera skuteczne zarządzanie ryzykiem,

• zapewnia zgodność dokumentu z wymaganiami prawnymi.

Poprawne opracowanie tej sekcji to fundament dla całego SDS – umożliwia bowiem użytkownikom świadome i odpowiedzialne podejmowanie decyzji dotyczących bezpiecznego stosowania substancji chemicznych.